Stamceltherapie voor artrose

Allereerst hangt het af van de mate van verknoping van de meniscusscheur. De beschadigde delen van de gescheurde meniscus kunnen na diagnose worden verwijderd of gehecht. Tijdens het verwijderen worden de door de scheur gerafelde delen van de meniscus afgeschoren. Hierdoor kan het ruwe oppervlak van de gescheurde meniscus worden gladgestreken. In enkele zeldzame gevallen wordt de meniscusscheur hersteld door een transplantatie, die wordt gehecht en vervangen door donormeniscus of biologische weefselvervanging.

Of de meniscusscheur vanzelf kan genezen, wordt hier ook bepaald op basis van de mate van letsel. Je moet ook weten dat de meniscus verschillende zones bevat. Sommige gebieden hebben een goede doorbloeding en andere gebieden die meer gecentreerd zijn in het kniegewricht niet.

Als de scheur zich in het goed gecirculeerde gebied van de meniscus bevindt en niet te diep doordringt in de slecht gecirculeerde gebieden, kan deze conservatief genezen.

Hoe lang het duurt voordat de meniscus geneest, hangt af van het type en de behandelmethode en hangt af van het individuele geval van een van de patiënten. Het exacte type letsel en de locatie van de scheur zijn bepalend. In de meeste gevallen duurt het 6 tot 14 weken voordat de meniscus is genezen.

De pijn en het onvermogen om te bewegen kunnen pijnlijk zijn na een meniscusscheur. In de regel kan de knie niet meer volledig worden gestrekt of gebogen. Ga daarom zo snel mogelijk naar een arts om de vervolgstappen te bespreken.

Postoperatief effect. Als dit gebeurt, moet de binnenbekleding van de prothese en het gewricht worden verwijderd. De knie wordt vervolgens meerdere keren gespoeld en vervolgens wordt een „spacer” ingebracht (botcementprothese die een antibioticum bevat). Deze spacer blijft gemiddeld 6 maanden in het lichaam; de patiënt mag gedurende 6 maanden geen aankoop doen. Na 6 maanden wordt deze vervangen door een volledige prothese.

- Onjuiste plaatsing van de prothese:
- implantaten die te groot of te klein zijn
‍
Bewegingsbeperkingen, in het ergste geval erger na een operatie dan daarvoor.

6-7 dagen KH. Er zijn ook revalidatiefaciliteiten of poliklinische revalidatie (4 uur per dag in een ziekenhuis en behandeling daar) → maar dat is uitgesloten voor alleenwonenden.

Fietsen, zwemmen, geen probleem. Stop-and-go-sporten, waarbij beide schuifkrachten op het kniegewricht inwerken, moet zoveel mogelijk worden voorkomen.

Dit wordt bereikt wanneer de patiënt zegt dat het niet erger kan worden. Nadat de knieprothese is ingebracht, kunnen de symptomen erger zijn dan voorheen. Als een patiënt vóór de operatie 5 km kan lopen, kan hij na de operatie misschien slechts 500 m rennen. Daarom is het juiste moment alleen als er geen andere uitweg is.

Ze werken eerder zittend dan stressvol werk. Gemiddeld duurt het 8-12 weken.

Na artroscopie met behulp van degeneratieve procedures moeten de ondersteuningen gemiddeld 4 weken worden gebruikt, waarna, afhankelijk van de bevindingen, een spalk deze functie overneemt. Als de meniscus echter nog steeds geïmplanteerd is of als het boven- en onderbeen kraakbeenschade tegenover elkaar hebben en hersteld is, wordt deze periode met 6-6 weken verlengd, maar afhankelijk van het lichaamsgewicht van de patiënt.

Als patiënt dient u het consult te verlaten met het gevoel dat u weet dat en waarom een operatie noodzakelijk kan zijn. Alleen zo kunt u met een goed gevoel aan de operatie beginnen. Daarom moet u zich zeker afvragen wat de alternatieven zijn voor een operatie (en waarom ze misschien geen optie voor u zijn). U moet zich ook afvragen wat de mogelijke risico's van een operatie zijn — hierover hieronder meer — en wanneer de beste tijd is voor een operatie. Als u na het operatieconsultatie nog steeds niet zeker bent, vraag dan een second opinion aan.

Knieoperaties moeten worden vermeden als dit kan worden voorkomen. Aan de ene kant wil elke patiënt waarschijnlijk liever niet naar de kliniek gaan; aan de andere kant vormt elke operatie een beperkt maar bestaand risico dat alleen moet worden genomen als andere vormen van therapie zijn uitgeput. Dit geldt met name als het gaat om de vraag of er een kunstkniegewricht moet worden ingebracht.

Het kniegewricht is het gewricht in het lichaam dat aan de grootste belasting wordt blootgesteld. Hierdoor komen problemen met het kniegewricht vaak voor. Er zijn veel dingen die je kunt doen om het gewricht te ontlasten. Vermijd kniebelastende sporten, maar kniebesparende fysieke activiteiten en gerichte oefeningen voor de knie (fysiotherapie); medicijnen, verbanden, orthesen — dit alles kan helpen pijn te verminderen en de knieën te verlichten en te stabiliseren.

Zelfs wanneer een operatie onvermijdelijk is, is het gebruik van een kunstkniegewricht vaak niet nodig. Er bestaan al procedures die zelfs uitgebreide kraakbeenschade kunnen elimineren met een transplantatie (kraakbeenceltransplantatie).

Als een operatie wordt aanbevolen door uw behandelende arts, dan is het verstandig om een second opinion in te winnen. Het verkrijgen van een second opinion wordt vaak ook vergoed door zorgverzekeraars. Natuurlijk zijn er duidelijke criteria om te bepalen wanneer welke procedure moet worden toegepast. Maar er zijn ook grensgevallen waarin verschillende specialisten verschillende meningen kunnen hebben. Dus als u zeker wilt weten of een operatie in uw geval echt noodzakelijk is, moet u zeker een second opinion inwinnen bij een expert op dit gebied.

Maar onthoud altijd: het risico is ook een kans; het vermijden van het ene risico kan leiden tot het volgende. Als u afziet van een kniegewrichtoperatie, kan dit niet alleen leiden tot blijvende pijn en een beperking van de mobiliteit in het kniegewricht en dus tot kwaliteit van leven. Het kan ook gevolgen hebben voor het been en de heup als de pijn een verkeerde belasting van de knie veroorzaakt.